வருகிற புத்தாண்டில் 
யார், அவள் யாரோ, அவள் யாரோ, கனாதானோ .. 
ஆழிப் பேரலை - என் 
நான் உனக்கென
அந்தத் திருவிழா நெருசலில் 1. சங்க காலம் ஆற்றுத் தூநீர் ஆரல் உண்டு குருகு பறக்கும் தீம்புனல் நாடன் கற்றை நிலவு காயும் காட்டிடை என்கை பற்றி இலங்குவளை ஞெகிழ்த்து மேனி வியர்ப்ப மெல்லிடை ஒடித்து வாட்கண் மயங்க உண்டதை மீண்டும் பசலை உண்ணும் பாராய் தோழி * * * * * 2 காவிய காலம் பொன்னங் கொடியென்பார் போதலரும் பூவென்பார் மின்னல் மிடைந்த இடையென்பார் - இன்னும் கரும்பிருக்கும் கூந்தல் சுடர்த்தொடி உன் சொல்லில் கரும்பிருக்கும் என்பார் கவி. * * * * * 3 சமய காலம் வெண்ணிலவால் பொங்குதியோ விரக்தியால் பொங்குதியோ பெண்ணொருத்தி நான்விடுக்கும் பெருமூச்சாற் பொங்குதியோ பண்ணளந்த மால்வண்ணன் பள்ளிகொண்ட பான்மையினால் விண்ணளந்து பொங்குதியோ விளம்பாய் பாற்கடலே! * * * * * 4 சிற்றிலக்கியக் காலம் தூக்கி நிறுத்திவைத்த கொண்டையாள் - மனம் துள்ளி ஓடும்விழிக் கெண்டையாள் - நெஞ்சைத் தாக்கி மறுநொடியில் தவிடுபொடியாக்கும் சண்டையாள் - வெள்ளித் தண்டையாள் முலை அதிரும்படி மணி உதிரும்படி மனம் பதறும்படிஆடும் பாவையாள் - வில் மாரன் பகைமுடிக்கத் தேவையாள் * * * * * 5 தேசிய காலம் சின்னஞ் சிறுகமலப் பூவினாள் - என் சித்தத்திலே வந்து மேவினாள் கண்ணில் ஜோதிஒன்று காட்டினாள் - என் கவியில் காதல்ரசம் ஊற்றினாள் விண்ணில் நிலவெரியும் வேளையில் - பொன் வீணை கரம்கொண்டு மீட்டினாள் மண்ணில் விண்ணகம் காட்டியே - அவள் மறைந்தகதை எங்கு சொல்குவேன்? * * * * * | 6 திராவிட காலம் - 1 இல்லாத கடவுள் போன்ற இடைகொண்ட பெண்ணே உந்தன் பொல்லாத அழகு பாடப் பூவாடும் கூந்தல் பாட சல்லாப விழிகள் பாடத் தனித்தமிழ் கொண்டு வந்தேன் நில்லாமற் போனால் கூட்டில் நிற்குமோ எந்தன் ஆவி? * * * * * 7 திராவிட காலம் - 2 விண் - அப்பம் போன்ற நிலவுவந்து - காதல் விண்ணப்பம் எழுதுகின்ற இரவு முத்தமென்ற சொல்போல - நான் இதழ்சேர வரும்போது உதடுஒட்டாத குறள்போல - நீ தள்ளியா நிற்பது? விடையாட வேண்டும் வாடிஎன் கண்ணே விடிவெள்ளி கண்ணயரும் முன்னே * * * * * 8 புதுக்கவிதைக் காலம் - 1 ஏப்ரல் சூரியன் டீசல் புகை பேருந்து நெரிசல் அலுவலக எரிச்சல் இவையெதிலும் வாடாமல் பத்திரமாய் வைத்திருக்கிறேன் உனக்குத் தெரியாமல் உதிர்ந்து யாருக்கும் தெரியாமல் நான் கவர்ந்த உன் கருங்கூந்தற் சிறுபூவை * * * * * 9 புதுக்கவிதைக் காலம் - 2 உன்வீட்டு ஆன்ட்டனாவிலும் என்வீட்டு நைலான் கொடியிலும் தனித்தனியே காயும் நேற்று ஊருக்கு வெளியே நாம் ஒன்றாய் அழுக்குச் செய்த உள்ளாடைகள். * * * * *  |
 * * * * * துளைகள் கொண்டது மனிதமனது எறும்பின் கண்ணினும் நுண்ணிய துளைகள் விழியினும் சவ்வினும் மெல்லிய துளைகள் ஆயிரம் லட்சம் கோடித் துளைகள் பல துளைகள் பிறந்தது முதலாய்ப் பூட்டிக் கிடப்பவை இறக்கும் வரைக்கும் திறக்காதவை அத்தனை துளைகளும் திறத்தல் அரிது அத்தனை கோடித் துளைகளையும் ஒரே கணத்தில் திறந்துவைக்கும் விசை எங்கு கண்டாய் இசையே! * * * * * காற்றை நுரைக்க வைக்கிறாய் காயப்பூக்கள் பூப்பிக்கிக்கிறாய் வெறுமை நிரப்புகிறாய் மாயைக்குள் மெய்யாகிறாய் கடவுளர்க்கு நிஜம் சொல்கிறாய் மிருகங்களுக்குக் கனவு தருகிறாய் தாவரங்களின் தலை கோதுகிறாய் மேகங்கள் பீச்சுகிறாய் மூங்கிலில் வண்டு செய்த புண்ணில் பண்ணிசைக்கிறாய் பிறையை வளர்ப்பிக்கிறாய் விண்மீன்கள் தூங்கவைக்கிறாய் எங்கள் மனப்பாறை இடுக்குகளில் தேன்கூடு கட்டுகிறாய் உன் வருகைக்கு எங்கள் கண்ணிமைகள் தாழ்ந்து கம்பளம் விரிக்க கண்ணீர் ஆங்காங்கே திரவமலர் தெளிக்க புல்லரிக்கும் உரோமங்கள் எழுந்து நின்று வரவேற்க உனக்குத்தான் எத்தனை ராஜமரியாதை இசையே! * * * * * நாவுக்குச் சிக்காத அமிர்தம் நீ நாசிக்குச் சிக்காத வாசம் நீ கண்ணுக்குச் சிக்காத நிறப்பிரிகை நீ ஸ்பரிசம் இல்லாத தீண்டல் நீ | நீயே சொல் இசையே செவியே போதுமா? நான்கு புலன் உபரியா? மரக்கிளை அசைவில் மணிகளின் ஒலியில் பறவையர் பாட்டில் அலைகளின் அதிர்வில் மாறுவேடம் போட்டபடி நீயே எங்கும் நிறைந்துள்ளாய் இசையே! * * * * * நதி - நடந்துபோகும் சங்கீதம் மழை - அவரோகண சங்கீதம் மழலை - பிழைகளின் சங்கீதம் மெளனம் கூட உறைந்துபோன சங்கீதம் பூமி சுற்றிக் காற்று காற்று சுற்றி இசை இசைக்குள் மிதக்குகம் ஜீவராசிகள் * * * * * இசையே! தூங்கவை எங்களை உன் மயிற்பீலி விரல்கொண்டு மனசு தடவு இரத்தக் குழாய்களின் துருக்கள் துலக்கு உள்ளிருக்கும் விலங்குத்தோல் உரி மென்குணங்கள் மேம்படுத்து நாங்கள் இறுகி இறுகிக் கல்லாகும்போது இளகவிடு குழைந்து குழைந்து கூழாகும்போது இறுகவிடு நீயில்லாத பூமி மயானம் மன்னித்துவிடு மயானத்திலும் இசை உண்டே. |
பிறப்பின் வருவது யாதெனக் கேட்டேன் 
உன் கேசத்தைக் கலைத்து விடாத காற்று ! 
மிதித்து விட்டா போவது வழியில்
நிழல் தேடாதே 
